چندی پیش ، مفهوم یک فروشگاه کاملاً اتوماتیک چیزی از کنجکاوی به نظر می رسید. اکنون ، در میان همه گیری های COVID-19 ، ایده تکیه بر رایانه و روباتیک و چک کردن مواد غذایی با سادگی برداشتن آنها از قفسه به نظر نمی رسد.
بخشی از تحقیقات من شامل بررسی این موضوع است که چگونه ما با سیستم های پیچیده هوش مصنوعی (AI) برخورد می کنیم که می توانند بدون دخالت انسان یاد بگیرند و تصمیم بگیرند ، و اینکه چگونه این نوع از فن آوری های هوش مصنوعی درک فعلی ما از قانون و کاربرد آن را به چالش می کشد.
چگونه باید بر این سیستم ها حکومت کنیم که بعضاً مخل کننده نامیده می شوند و در بعضی مواقع با برچسب تحول پذیر؟ من به ویژه علاقه مند هستم که آیا فن آوری های هوش مصنوعی — و چگونه injustice بی عدالتی اجتماعی موجود در جامعه را تقویت می کنند. به عنوان مثال ، تشخیص نامنظم صورت در ایالات متحده تقریباً 120 میلیون بزرگسال را تحت تأثیر قرار می دهد ، بدون آزمایش مستقل برای میزان خطای مغرضانه. این به طور مؤثر یک خط مجازی و مداوم برای اجرای قانون ایجاد می کند.
برنامه های فعلی
سوپر مارکت های متصل مانند Amazon Amazon Grocery از فناوری هایی استفاده می کنند که از دید رایانه ای ، فیوژن سنسور و یادگیری عمیق استفاده می کنند تا نیاز به چک های پرسنلی را از بین ببرند. اینها همان فناوری هایی هستند که در اتومبیل های رانندگی استفاده می شوند. سوپر مارکت های متصل ایستادگی در خطوط و تجربه سنتی پرداخت و همچنین تجربه اخیر خودآزمایی را از بین برده اند.
از آنجا که روبات ها به طور فزاینده ای در صنایع مختلف از جمله کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرند ، نگرانی هایی در مورد جایگزینی نیروی انسانی ایجاد می شود. اعتبار: Shutterstock
سایر نوآوری های کنجکاو که به نظر می رسد دنیوی دیگری است ، مانند پاک کننده های روبات خودمختار که از نور ماوراء بنفش برای ضد عفونی کردن بیمارستان ها و امکانات پزشکی استفاده می کنند.
برخی محصولات مانند ZoraBot ، یک ربات مراقبت از سالمندان ، نگرانی هایی را ایجاد می کنند . این روبات ها برای افزایش استقلال و کاهش تنهایی در جمعیت سالمند در حال رشد جهان طراحی شده اند. اما این نگرانی وجود دارد مبنی بر اینکه رباتها از نظر همراهی مناسب انسان از نظر بالقوه کافی نیستند.
نیروی کار فنی
قبل از شیوع COVID-19 ، ما نگران این بودیم که افزایش اتوماسیون بر نیروی کار ما تأثیر بگذارد و ما را از دست دادن شغل خود به ماشین ها مضطرب کنیم. ما نگران جایگزین کردن کارگران اساسی مانند پاک کننده ها با روبات های تمیز کننده مستقل کف هستیم. ما با ترس از دست دادن شغل و تخصیص خارج از موازنه رونق پیش بینی کردیم. گزارشی از مک کینزی در مورد آینده کار پیش بینی کرد که تا سال 2030 بین 400 تا 800 میلیون نفر در سراسر جهان می توانند توسط اتوماسیون آواره شوند .
اما آیا نگران موارد درست بودیم؟ آیا یک نیروی کار خودکار می تواند آسیب اقتصادی COVID-19 را کاهش دهد؟ آیا گزینه های بیشتر بدون تماس در فروشگاه های مواد غذایی می توانند صندوق داران محافظت بیشتری داشته باشند؟ آیا استفاده از رباتهای مراقبت از سالخوردگی می تواند ویرانی هایی را که در خانه های مراقبت طولانی مدت انجام می شود ، محدود کند؟
شواهد قابل توجهی وجود دارد مبنی بر اینکه فناوری ، در حقیقت ، از انسان محافظت می کند. از همه اینها رباتها نمی توانند COVID-19 را بدست آورند.
درباره این سایت